Genezingsprocessen
Over klassieke homeopathie
Geschreven door Redactie- Geplaatst op 15 september 2013
- 0 reacties
Geschreven door RedactieEen klassiek homeopaat schrijft nooit voor op een diagnose alleen. Wij hebben immers niet de mogelijkheid om bijvoorbeeld alle patiënten met dezelfde ziekte, één bepaald middel te geven. We hebben wél de mogelijkheid om samen met een patiënt te kijken naar wát zich heeft afgespeeld in zijn of haar leven. Want als er bijvoorbeeld 10 mensen rugklachten hebben, zijn de aanleiding en de symptomen bij waarschijnlijk alle 10 mensen verschillend. En dan is het belangrijk om onszelf vragen te stellen.
Hoé en in welk tempo heeft de ziekte zich ontwikkeld? Is er sprake van geneesmiddelengebruik? Is er vroeger sprake geweest van veel antibiotica gebruik? Heeft de patiënt inentingen gehad? Hebben zich eerdere ziekten voorgedaan? Hoe en in welke vorm? Op welke manier is iemands leven verlopen? Zijn er specifieke momenten of crisissituaties geweest? En vooral: hoe is iemand daarmee omgegaan? Is er sprake van een erfelijke belasting en zo ja, in welke mate?
Kortom, kunnen we een rode draad vinden in de erfelijke belasting, ontwikkelingsgeschiedenis van ziekten en de biografie van de patiënt. Voor zo’n gesprek nemen we zeker wel een uur de tijd. Pas als het plaatje, met behulp van de informatie van de patiënt compleet is geworden, kunnen we aan de gang om het, voor dat moment, passende middel te gaan zoeken.
Klassieke Homeopathie vraagt een andere manier van kijken. Want zoals de kilometerpaaltjes langs een rijksweg, ons stap voor stap naar een volgende kilometer en stad leiden, zo hebben ook wij stap voor stap de weg naar een ziekte afgelegd. De kilometerpaaltjes kun je dan ook het woord symptoom meegeven. Alle symptomen kunnen, wanneer ze niet onderkend worden, zich ontwikkelen tot een ziekte. Soms gaat dat proces heel snel, soms gaat het heel langzaam en kan een leven lang duren.
De weg terug naar huis, of naar genezing, wanneer er sprake is van ziekte, kan alleen maar afgelegd worden door diezelfde weg weer terug te gaan. Opnieuw langs alle kilometerpaaltjes, wanneer we daar toe in staat zijn. Soms kunnen we het nummer op het paaltje niet goed lezen en dan zullen we er wat langer bij stil moeten blijven staan. Zijn we nog op de goede weg? Dat geldt voor een symptoom ook. Hoe voelt het, hoe zien de klachten er uit, op welke tijden en hoe ga ik er mee om. Wat vind ik prettig om te doen en om de pijn te verlichten. En pas wanneer ik dat weer duidelijk heb, kan ik mijn weg vervolgen, op weg naar het volgende kilometerpaaltje.
Soms kan ik er zomaar tien snel voorbij gaan, omdat ik me alles nog herinner als de dag van gisteren en een andere keer vraagt het meer aandacht omdat er kreukels in zitten. De onduidelijke momenten kunnen we door middel van een geneesmiddel weer “leesbaar” maken, zodat er niets meer stagneert. Soms hebben we een extra middel erbij nodig omdat we tóch ietsjes meer erfelijk belast waren dan we wisten. En op die manier zijn we in staat om, stap voor stap, dichter bij onze genezing uit te komen. Net zolang totdat we bij ons zogeheten nulpunt zijn aanbeland. Het nulpunt is het punt van gezondheid. Ons uitgangspunt!
Ook dán zal het ons nog best wel eens gebeuren dat we ziek worden. Dat we weer even iets scheef hebben zitten. Maar voor die momenten geldt dat genezing dan veel dichterbij ligt, omdat we minder ver van het eerste kilometerpaaltje zijn verwijderd. We zijn er sneller bij, het is beter leesbaar. Sneller te corrigeren omdat we niet weer die hele weg af hoeven te leggen. De klassiek homeopaat heeft de mogelijkheid om de richting van genezing goed te volgen. Dit is zeker van belang om in de gaten te houden, of er sprake is van genezing of van onderdrukking. Want ook dat is mogelijk.
Zo zal, in geval van een ernstige ziekte, ons lichaam eerst de meest belangrijke organen genezen en dan pas de minder belangrijke, waarbij de huid als laatste aan de beurt is. Zo zal ons lichaam eerst de inwendige verstoring genezen en dan pas de uitwendige verstoring oplossen. Zo zal de richting van genezing van boven naar beneden zijn en niet andersom. En zo zullen de laatst ontstane klachten het eerst weer verdwijnen in de omgekeerde volgorde van die waarin ze zijn ontstaan. Voorbeeld hiervan is dat een kind heel verkouden wordt, gaat hoesten, koorts krijgt en dan een rode uitslag vertoont. Dan zal, na een aantal dagen, eerst de uitslag verdwijnen, dan de koorts en als laatste zal het hoesten met de verkoudheid samen oplossen. Daarna zal er nieuwe energie vrij komen, of zoals we bij kinderen vaak goed kunnen waarnemen na een kinderziekte, zal het lijken alsof hij of zij groter is geworden. Steviger!
Bij volwassenen is het verloop niet anders. Bij een volwassene is er alleen een verschil in een acute of een chronische ziekte. Veel volwassenen hebben de klachten al veel langer, waardoor het geheel een chronisch geheel is geworden. De klachten bestaan ook al langer dan bij kinderen. De tijd van genezing zal daarom ook meer tijd vragen. Wanneer we op het punt van genezing zijn gekomen, zijn we vrij om de weg van ons innerlijk te volgen. Te doen wat we heel graag willen doen, maar misschien lieten we ons afleiden. Keuzes te maken die bij ons passen. Nieuwe wegen in te slaan die dicht bij onze verlangens en behoeften uitkomen. De fysieke belasting of belemmering is dan verdwenen. De innerlijke kracht is zichtbaar. De weg is vrij.