Vrijwilligers tegen eenzaamheid, juist in deze tijd
Actueel
Geschreven door Redactie- Geplaatst op 9 december 2020
- 0 reacties
Geschreven door RedactieHet zijn me wel tijden….
Zullen we 2020 maar als een ‘uitgumjaar’ bestempelen? Al vanaf maart staat immers ons leven op z’n kop…
Na de eerste schok en een gedeeltelijke lockdown, veerden we weer op, de zomer tegemoet om vervolgens met elkaar regelrecht de 2e golf in te rollen.
Geluk gaat vanzelf in de kleine dingen zitten, maar oh oh oh wat zijn er schrijnende situaties ontstaan. Situaties waarmee we niet willen ruilen.
Waarschijnlijk, als we alle 17 miljoen Nederlanders gaan interviewen, heeft iedereen wel iets te melden dat ‘corona gerelateerd’ is, in de meest brede zin van het woord.
Zullen we een soort van inventarisatie maken ?
- Het nieuwe normaal
- Anderhalve meter
- Mondkapjes
- Corona patiënten
- Overleden dierbaren
- Genezen
- Langdurig herstel
- Medicatie
- Vaccinatie
- Horeca
- Druk op de zorg
- Faillissementen
- ZORGEN
- Verdriet
- Machteloosheid
- Oneens
- Verzet
- Vuurwerk
- Censuur
- Mark Rutte
- Hugo de Jonge
- Europese Unie
- Wereldwijde ellende
- Miljoenen
- Complottheorieën
- Pandemie
- WHO
- Etc.
Oneindig veel ellendige veranderingen. Ook oneindig veel creatieve initiatieven, moed en aanpassingen.
Wil je delen? Deel je ervaringen dan via info@klassiekehomeopathie.nl
Corona thuis
Samen met ouders die al flink op leeftijd waren (ver in de 80) volgden ook wij de Corona ontwikkelingen dagelijks. ‘Hoe kan het nou’, vroegen ze zich af? ‘Hoe kan het nou dat de wereld zo veranderd. En hoe moet dit nu verder gaan? Dat kán niet goed gaan…’.
Waren ze bang? Nee, dat niet, want voor hen ‘maakte het niet zoveel uit’ waaraan ze zouden sterven, zoals ze zeiden.
We zetten Rutte en de Jonge wel een beetje iconisch neer. Ál die ‘suffe’ maatregelen. Soms maakten we er maar grapjes over, anders was het niet te doen. Want ook zij raakten steeds meer geïsoleerd vanwege alle maatregelen. Gelukkig woonden ze nog zelfstandig waardoor ze deels de regels nog zelf konden bepalen.
Eind zomer ging het mis en overleed één van de twee. Aan Corona? Nee, dat niet gelukkig. Maar als je na ruim 70 jaar samen alleen achterblijft, is het leven geen feestje meer. Verdrietig en hele dagen met de foto van zijn vrouw binnen handbereik bracht hij zijn dagen door. Door de emoties best wat vitaliteit inleverend, droeg hij toch ook nog wel heel dapper zijn leed.
Maar helaas werd ook hij 10 weken later ziek. Corona? Ja, jammer genoeg wel en na een ziekbed van een paar dagen overleed hij.
In de weken dat hij alleen was, zochten we een maatje. Iemand, een vrijwilliger, die zo eens per week met hem ergens naar toe wilde gaan; een ommetje, een koffietje drinken, rondje natuur, een spelletje, noem maar op. Het leek hem leuk en het zou de week wat breken…. De Maatjes-Instantie zou op zoek gaan en als er een ‘match’ zou zijn werden we geïnformeerd.
Vrijwilligers die dit doen, zijn goud waard. Goud voor dát waarmee ze iemand zo blij kunnen maken. Een relatief kleine, liefdevolle inspanning wordt zo immens gewaardeerd!
Het is daarom erg goed dat er een nationale vrijwilligersdag bestaat. Zo brengen we dit onder de aandacht en elkaar op ideeën.
Een kleine drie weken na zijn overlijden, ging de telefoon…. ‘We hebben een maatje voor jouw vader….’
In alle consternatie vergeten te melden dat hij overleden was. Zó droevig…. Voor hem kan het helaas niet meer, maar wij steunen dit initiatief, veel maatjes, veel vrijwilligers voor de vele mensen die dit zo hard nodig hebben!
En bedankt maatje, voor dat je er voor hem wilde zijn!
Maak jij ook veel emotionele dingen mee? Weet dat al onze praktijken je daarin goed kunnen ondersteunen. Dingen een plekje geven is zó belangrijk. Zeker in deze tijd!
Je vindt onze praktijken hier.