Fotosynthese

Actueel
Fotosynthese

Indrukwekkend vond ik het, hoe water tijdens de eerste scheikunde les door gelijkstroom ontleedt werd in waterstof en zuurstof om vervolgens met een knal weer water te worden. Water is een stabiele veelvoorkomende stof op aarde. Water is van levensbelang. Het splitsen ervan kost dan ook behoorlijk wat moeite. Niet alleen de mens beheerst dit trucje, planten kunnen het ook, minuscule plantjes zelfs (zoals fytoplankton, waarvan er wel een miljoen in 1 druppel water kunnen zitten). Fotosynthese heet het in de plantenwereld, een uitvinding van al miljarden jaren geleden. Fotosynthese is een complex proces waarbij planten met behulp van zonlicht waterstof weten los te peuteren uit water om dat waterstof vervolgens te laten reageren met onder meer kooldioxide (CO2). De plant maakt er suikers van om te groeien. Zuurstof komt bij dit proces weer vrij als een afvalproduct.

C4 planten


Onderzoek heeft aangetoond dat fotosynthese al miljarden jaren op dezelfde manier gaat, dat terwijl er in die tijd heel veel veranderingen hebben plaatsgevonden in de wereld van de flora (en fauna). Verrassend, wat bepaald efficiënt is fotosynthese niet. Zo wordt er bijvoorbeeld, in plaats van CO2, per ongeluk, wel eens O2 (zuurstof) door planten uit de lucht gehaald waarmee de plant vervolgens niets kan.
Er bleken uitzonderingen te zijn, de zogenaamde C4-planten. Planten die zich niet vergissen tussen O2 en CO2. Planten die daardoor ook sneller groeien. Enkele voorbeelden zijn mais, suikerriet, sorghum en hop. De niet C4-planten (de meeste planten, trouwens) heten C3-planten. De C4-planten krijgen de laatste jaren veel aandacht van de wetenschap, want als je van “gewone” planten C4-planten kunt maken, kun je oogsten verbeteren, is het idee. Van rijst, een voor de mensheid belangrijk gewas, wordt getracht een C4-plant te maken. Het blijkt een uiterst lastig traject.