Duurzaam genezen door homeopathie
//php echo $word_number; ?> Op 10 oktober vieren wij in Nederland alweer de tiende editie van de Dag...
Sinds 1998 wordt jaarlijks op 22 oktober de ‘Wereldstotterdag’ georganiseerd. Op ‘Wereldstotterdag’ wordt aandacht gevraagd voor spraakgebreken. Alle landen die verbonden zijn aan de International Stuttering Association , kan deze dag op eigen manier invullen.
Bij stotteren spreek je niet-vloeiend. Het is een verzameling van hoorbare, zichtbare en verborgen symptomen, die per situatie kunnen verschillen.
De hoorbare symptomen zijn een gewoonte en te onderscheiden van niet-vloeiendheden. Hoorbare symptomen kunnen zijn: herhalingen, verlengingen en blokkades. Symptomen die je niet kunt horen zijn bijvoorbeeld bewegingen in het gezicht of van ledematen die aan tics gekoppeld zijn bij het spreken.
Ook komen verborgen symptomen net zo vaak voor. Voorbeelden hiervan zijn; spreek en stotterangst, het vermijden van spreeksituaties (sociale angst), minderwaardig voelen, schaamte en depressies. Deze verborgen symptomen kunnen leiden tot leerproblemen, minder presteren en psychosociale problematiek.
Er bestaat geen specifiek stotterende homogene groep. Ieder individu heeft zijn eigen specifieke verzameling symptomen, die niet gelijk staat aan een ander. Het accent ligt bij iedereen weer anders.
Spreken is een ingewikkeld proces van timing, ademhalen en coördinatie van spieren die worden aangestuurd door het menselijke brein. Praten kan bij iedereen wel eens een keer mis gaan. Bij iemand waar dit niet vanzelf gaat is er sprake van een stoornis in de timing en coördinatie.
Gebrek aan taalvaardigheden en concentratie kunnen eveneens een rol spelen bij het aanleerproces van (afwijkend) spreekgedrag. Er is altijd een aanlegfactor, die niet erfelijk hoeft te zijn. Er is meer kans op de ontwikkeling van stotteren dan wanneer er stotteren in de familie voorkomt.
Stotteren komt 5% bij kinderen voor, hiervan ontwikkelt 1% een blijvende stoornis (van licht tot ernstig)
Voor de laatste categorie heeft therapie een tijdelijk of blijvend effect, afhankelijk van vele factoren. Terugval komt bij (ernstig) stotteren veel voor. Bij jonge stotterende kinderen is er binnen de eerste 2 jaar na het ontstaan van het stotteren nog een kans op herstel. Hoe langer het kind stottert, hoe kleiner deze kans wordt. In de praktijk blijkt dat eerder gevolgde therapieën in een latere levensfase hun vruchten kunnen afwerpen, als opnieuw dezelfde of een andere therapie wordt gevolgd.
Spreken is een ingewikkelde proces en een bijzondere manier van uitademen. Het is al heel lang bekend dat bij een ‘stotter’ de adem gespannen en of geblokkeerd is. De regulatie van de adem kan men op diverse manieren aanleren door bijvoorbeeld aan ontspanningsoefeningen en loslaattechnieken te doen. Deze technieken worden veelal beoefend om een goede adem/ spreek- technieken aan te leren.
Stotteren wordt vaak uitgelokt door stress. Iemand die stottert zal dan ook vooral haperen als hij gespannen of opgewonden is. De zwakke aanleg voor de timing van spreekbewegingen vormt de basis voor de snellere ontregeling van het spreken. De bijkomende angst of nervositeit zet de spreekspieren nog meer onder spanning.
Het is opmerkelijk dat wereldwijd er meer mannelijke dan vrouwelijke stotteraars zijn (4:1.)
Rond de peuterleeftijd stotterende meer jongens dan meisjes. De meeste ontwikkelingsproblemen ontwikkelen zich vaker bij jongens dan bij meisjes. Stotteren valt hieronder en is geen uitzondering.
De snellere rijping bij meisjes, met name van taal, spraak en motoriek, speelt hierbij een grote rol.
Jongens hebben een grotere aanleg voor stotteren. Als kinderen stotterende ouders hebben lopen ze een grote kans om ook te gaan stotteren. De kans om te stotteren met stotterende ouders is ongeveer 25%. Gelukkig is het niet altijd het geval dat een kind eenmaal stottert, ook blijft stotteren. Door de juiste ondersteuning, bijvoorbeeld therapie gaat het stotteren over. Het komt ook voor dat dit vanzelf goed gaat.
Sommigen beginnen met stotteren op een latere leeftijd. Dit komt gelukkig weinig voor. Bij deze groep mensen is er vaak een aanleiding. Je kunt dan denken aan een plotselinge emotioneel trauma. Er vinden in de biografie incidenten plaats zoals bijvoorbeeld een overlijden van een geliefde of een ongeluk. Hierbij is het enorm belangrijk om de juiste begeleiding en ondersteuning te zoeken in het verwerkingsproces. Wanneer dit proces gezond doorlopen wordt zal er ook geen gewoontevorming optreden in het stotteren.
Het is altijd in alle gevallen belangrijk wanneer het stotteren aanhoud om begeleiding en of een alternatief te zoeken. Op deze manier worden de oorzaken achterhaald en geanalyseerd. Vaak ligt er emotionele oorzaak ten grondslag en is het een zaak om daar naar te kijken en zodanig op te lossen.
Ondersteuning vanuit de Homeopathie bij (ontwikkeling)stoornissen van kinderen is onmisbaar en enorm belangrijk.
Homeopathie is een waardevolle toegevoegde waarde in het proces van ontwikkelen, begeleiden en duurzaam genezen.
Wat vaak onbekend is bij ouders, is dat er alternatieve mogelijkheden zijn om het proces van ontwikkeling te ondersteunen.
Homeopathie kijkt naar de gevoeligheden van het kind vanuit een breed perspectief en heeft een holistische benadering. Vanuit dit vertrekpunt wordt een oorzaak of aanleiding opgespoord. Dit kan een erfelijke , biografische en of een chronische oorzaak hebben. Belangrijk in de homeopathie is het versterken van het kind zelf middels natuurlijke middelen die vanuit het planten, mineraal en dierenrijk komen. Homeopathie zet het kind in zijn of haar kracht waardoor het weerbaarder wordt. Op deze manier komt een kind meer in balans en heeft een ontwikkelingsstoornis minder kans om zich te manifesteren. Het is van belang om al vroeg en preventief met homeopathie te beginnen wanneer je bijvoorbeeld als ouder zelf ook stottert en of met andere ongemakken zit. Homeopathie is er niet alleen voor kinderen maar juist ook voor volwassenen.
Maak een afspraak bij een klassiek homeopaat via www.klassiekehomeopathie.nl bij jou in de buurt.