Een achtergehouden review ‘bewijst dat homeopathie werkt’
//php echo $word_number; ?> Gezondheidsgroeperingen voeren campagne voor het vrijgeven van...
Het medische model dat gelijksoortig door gelijksoortig genezen wordt komt in simpeler bewoordingen al in oude Egyptische tempels en in Griekse schriften van rond 1200 voor Christus al voor.
De Griekse arts en natuurfilosoof Empedokles 500 voor Christus beschrijft dat ook, hij weet heeft dat gelijksoortig gelijksoortig geneest. Hippocrates formuleert in zijn Morbo Sacro en De Locis in Homine de stelling die gedeeltelijk al de basisgedachte in de homeopathie is;
“De ziekte ontstaat door invloeden die op dezelfde wijze werken als de geneesmiddelen en de ziektetoestand wordt verdreven door middelen, die daarop gelijkende verschijnselen tevoorschijn roepen.”
In de 6 eeuw komt Isodorus van aartsbisschop van Sevilla ook op het gelijksoortigheids principe terug. Hij zegt dat elke genezing hieruit volgt. In de late middeleeuwen ontdekt Paracelsus dat een kleine dosis arsenicum een arsenicumvergiftiging verhelpt in plaats van dat een tegengif dat doet. Ook Tycho Brahe, Descartes, en Sydenham zijn aanhangers van de gelijksoortigheidsleer.
Toch is homeopathie als therapie pas door arts en chemicus Samuel Hahnemann (1755-1843) ontwikkeld. In de tijd van Hahnemann, is de dagelijkse reguliere praktijk er één van aderlaten, braakmiddelen, bloedzuigers, purgeermiddelen, gebrek aan hygiëne en ga zo maar door. Hahnemann raakt als arts ontsteld door deze praktijken, hij ziet ze falen voor zijn ogen. Patiënten worden veelal of nog zieker of ze gaan dood.
Als bijverdienste vertaalt Hahnemann veel boeken en maakt hij ook naam in de scheikunde maar het is tijdens het vertalen van een boek van Dr. Cullen (toonaangevend docent, chemicus en arts.) dat hij stuit op de werking van kinabast. Hahnemann vermoedt dat de werking anders ligt dan Dr. Cullen stelt (toniserend effect op de maag) en gaat het middel ,in kleine dosis, op zichzelf testen. Hij noteert dat Perubast(kinabast) die gebruikt wordt als middel tegen wisselkoortsen werkzaam is omdat het bij gezonde mensen symptomen kan opwekken die gelijken op die van wisselkoortsen.
In 1796 beschrijft hij “om een ziekte te genezen moeten we geneesmiddelen zoeken die overeenkomstige symptomen in een gezond menselijk lichaam kunnen teweeg brengen.”
Gaandeweg ontdekt en bestudeert Hahnemann de werking van dit systeem verder, hij ontdekt door proefnemingen de werkingen van de middelen op de gezonde mens en dus wat ze kunnen genezen in de zieke mens. Hahnemann probeert de bijwerkingen van de geneesmiddelen te omzeilen en de middelen en dosis zo goed mogelijk aan te passen aan de individuele patiënt. Hij ontdekt tot zijn eigen verbazing dat hoe verder hij verdunt hoe beter de werking is. Zijn doel is een snel, mild en duurzaam herstel. Hij blijft het tot hoge leeftijd door ontwikkelen en verbeteren, een paar maand voor zijn dood voltooit hij zijn beste Organon tot dan toe. De 6 de editie.