Geschreven door RedactieLepra en homeopathie
U vraagt zich misschien af wat een ziekte als lepra nu met homeopathie te...
Lepra, een chronische ziekte
Lepra
Geschreven door Redactie- Geplaatst op 31 december 2013
- 1 reacties
In het stellen van de diagnose van een bepaalde chronische ziekte kijkt de reguliere wetenschap naar de stoffelijke afwijkingen in het lichaam. Deze lichamelijke afwijkingen worden dan geduid als de chronische ziekte. Zo is het ontstoken gewricht de reuma en de tumor de kanker. De vraag is of dit wel zo is?
De diagnose; begin of eindresultaat?
De reuma of tumor komt immers niet uit de lucht vallen maar wordt gemaakt door een falend natuurlijke herstelvermogen. Een gezond natuurlijk herstelvermogen maakt en onderhoudt een gezond lichaam. Een verzwakt of ziek natuurlijk herstelvermogen onderhoudt en/of maakt een ziek lichaam. De lichamelijke afwijking/klacht of ziekte, is slechts het gevolg van deze zieke levensactiviteit.
Genoom
Met de ontdekking van het menselijk genoom dacht men de ultieme oorzaak voor het ontstaan voor ziekte te hebben gevonden. Dit bleek echter niet het geval. De oorzaak voor ziekte ligt veel meer op het vlak van wat men noemt de epigenetica. Hierbij gaat het om de levensprocessen als oorzakelijke en bijkomende factoren ofwel de erfelijke veranderingen in gen-functie zonder dat de moleculaire DNA-structuur verandert. Het betreft hier immateriële, energetische invloeden. Dit epimechanisme heeft te maken met de mogelijkheid voor het DNA om een gen aan of uit te zetten.
Lepra
De oudste bekende ziekte is lepra waarvan de beschrijvingen meer dan 5000 jaar teruggaan en die zich in de verschillende tijden meerdere keren als epidemie heeft gemanifesteerd.
Bacil van Hansen
Het centrale kenmerk van lepra is dat de bacil van Hansen een zeer trage ontwikkeling heeft en een daarmee verbonden lange, tot zeel lange incubatietijd. Lepromateuze lepra: ook multibacillaire lepra genoemd. Het afweersysteem van de patiënt kan de bacil niet onder controle houden en de bacil kan zich ongeremd ontwikkelen. Ook hier ontstaan er vlekken en knobbels op de huid en wordt het perifeer zenuwstelsel aangetast, met een verregaande gevoelloosheid tot gevolg. Voeten, benen en gezicht gaan opzwellen. Daarnaast ontstaan er huidverdikkingen, is er haarverlies, aantasting van het neuskraakbeen en de neusslijmvliezen, letsels op de oren en wangen wat aanleiding geeft tot de facies leonina (leeuwengezicht, leeuwenmasker). Door aantasting van de spieren van de oogleden kan de patiënt die niet meer sluiten, wat de reinigingsfunctie van het ooglid onmogelijk maakt en zo door infectie tot blindheid kan leiden. Ook het beendergestel zal mettertijd aangetast raken. Door de gevoelloosheid zal de zieke kleine verwondingen niet meer opmerken. Die kunnen dan gaan infecteren met extra verminkingen tot gevolg. Interne organen zoals de lever, nieren en zenuwstelsel zullen op hun beurt aangetast worden en uitvallen, waardoor de patiënt uiteindelijk overlijdt. Voor deze vorm van lepra bedraagt de gemiddelde incubatietijd 8 jaar (bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lepra.
Vertraging
Met deze vertragende invloed legt lepra na besmetting een basis voor ziekten die zich kenmerken door dezelfde trage ontwikkeling. Deze ziekten noemen we chronische ziekten. Dit vitaliteit vertragende vermogen kan daarbij ook nog overgedragen worden op de volgende generatie en zo is lepra tot een epigenetische verwekker van chronische ziekten geworden. De chronische huiduitslagen die ‘wellustig’ jeuken en de patiënt noodzaken om te krabben. Die na het krabben een branderig gevoel veroorzaken en verergeren door wol, wassen en in bed. Die huiduitslagen die na onderdrukking door allerlei zalven en andere maatregelen de neiging vertonen om als resultaat o.a. benauwdheid, astma, COPD, migraine te veroorzaken. Deze huiduitslagen zijn terug te voeren op een vroegere, zij het generaties geleden besmetting met lepra.
Onderdrukken of juist niet?
Voor een effectieve behandeling gebaseerd op een familiare belasting met eczeem is het dan ook van groot belang juist deze huiduitslag niet te onderdrukken maar van binnenuit, op basis van een toename van eigen vitaliteit, te genezen en zo doende een toename van ernstiger chronische ziekten te voorkomen. Bij iedere onderdrukking van chronische huidklachten (ook wel constitutioneel eczeem genoemd), loopt de patiënt het risico het van kwaad tot erger te maken of zo gezegd, van de ‘drup in de regen’ te komen. De onderliggende, op de vroegere lepra berustende chronische ziekte, zoekt in het geval van onderdrukking altijd een andere uitlaatklep en die is meestal van ernstiger aard dan de voorafgegane huiduitslag.
Dit artikel is geschreven door Ewald Stöteler