Ziekte van Lyme bij de hond
Actueel
Geschreven door Redactie- Geplaatst op 28 juni 2021
- 0 reacties
Geschreven door RedactieMensen zijn niet de enigen die de ziekte van Lyme kunnen oplopen via een tekenbeet. Honden kunnen hier ook gevoelig voor zijn. Na infectie kunnen er acute klachten ontstaan, maar de ziekte kan ook chronisch worden bij honden die dit niet zelf kunnen overwinnen. Hierna volgt een overzicht van de ziekte van Lyme bij de hond en wat homeopathie kan betekenen in de behandeling.
Ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme bij de hond wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. Een groot gedeelte van de teken in Nederland is geïnfecteerd met de bacterie en kan de infectie overdragen op mens en dier. De overdracht vindt plaats van teek op mens/dier via een beet. De bacterie bevindt zich in het speeksel van de geïnfecteerde teek.
Het risico op infectie is groter naarmate de teek langer op de hond aanwezig is. Het is dan ook belangrijk om een teek zo snel mogelijk te verwijderen bij uw hond, bij voorkeur binnen 24 uur (dan is het infectiegevaar klein).
Niet alle honden raken geïnfecteerd met deze bacterie na contact met een geïnfecteerde teek. De hond moet er gevoelig voor zijn.
Katten worden niet gevoelig geacht voor deze bacterie. Katten kunnen wel antistoffen hebben tegen Borrelia, maar waarschijnlijk worden ze er niet ziek van.
Tip: na een tekenbeet kan er een druppel Hypercal tinctuur op de plek worden aangebracht om te ontsmetten.
Symptomen
De typische cirkelvormige rode huidplek (erythema migrans) na een tekenbeet, wat bij mensen vaak te zien is, is bij de hond niet altijd aanwezig of niet te zien vanwege de vacht.
Symptomen (acuut):
- koorts
- slechte eetlust
- uitdroging
- sloomheid
- gezwollen lymfeknopen
- plotselinge kreupelheid door gewrichtsontsteking (aan één of meerdere gewrichten en kan zich verplaatsen van de ene naar de andere poot)
Chronische ziekte van Lyme: chronische gewrichtsontstekingen, neurologische verschijnselen (o.a. zwakte van de achterhand of ledematen), nierproblemen en huidveranderingen.
De ziekte van Lyme wordt niet altijd herkend in het acute stadium, soms pas als de ziekte al chronisch is geworden. Meestal zijn het vage klachten waarbij niet altijd aan de ziekte van Lyme wordt gedacht en de klachten komen vaak overeen met ziektebeelden van andere aandoeningen.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld op basis van de anamnese (blootstelling aan teken), het lichamelijk onderzoek en aanvullend onderzoek (o.a. röntgenfoto’s en bloedonderzoek). Met bloedonderzoek kunnen antistoffen tegen de bacterie worden gemeten, maar de test op zichzelf is niet voldoende om de diagnose te stellen. Een positieve testuitslag hoeft namelijk niet te betekenen dat de hond er ook ziek van is. Bij gezonde honden kunnen er antistoffen tegen de Borrelia bacterie in het bloed worden gevonden, terwijl ze geen klachten hebben.
Behandeling
Regulier
Regulier bestaat de behandeling uit pijnstilling en een antibioticakuur gericht tegen de bacterie. Eventueel worden er ontstekingsremmers (corticosteroïden) ingezet, met name bij chronische gewrichtsontstekingen en neurologische klachten.
Indien er sprake is van nierproblemen, dan wordt er infuus gegeven, medicatie om de nieren te ondersteunen en er wordt een nierdieet geadviseerd.
Homeopathie
Met homeopathie wordt gekeken naar het gehele dier, alle symptomen worden daarin meegenomen. Er wordt gekeken naar de achtergrond van de hond en de gevoeligheden (in dit geval de gevoeligheid voor teken en het oplopen van de infectie). Met homeopathie kan daarop ingespeeld worden. Als het hele plaatje compleet is, dan worden er passende homeopathische middelen gegeven. Er kunnen ook andere middelen worden ingezet in de behandeling naast homeopathie, zoals tincturen, om de bacteriële infectie tegen te gaan.
De verwachting is dat de hond bij hele acute klachten snel verbetering laat zien. Bij chronische klachten kan het langer duren voordat er verbetering optreedt, de klachten zijn immers langer aanwezig en zitten dieper. Ook bij (chronisch) medicijngebruik kan er homeopathie ingezet worden, ter ondersteuning van de medicijnbelasting en om een prikkel te geven om van binnenuit het lichaam te herstellen.
Tamara van der Snoek, dierenarts en klassiek homeopaat voor dieren